Kantoordesign belangrijker dan salaris

“Kantoordesign anno 2017 richt zich voor een groot deel op networking, coworking, interactie en werkplezier. Werknemers hechten steeds meer waarde aan een inspirerende en esthetische werkomgeving.”

“Tien jaar geleden bespraken we termen als goede akoestiek, binnenklimaat, voldoende daglicht, etc. voornamelijk in de context van hygiëne. Ik wil niet zeggen dat deze zaken niet meer belangrijk zijn, maar vandaag stellen hogere eisen aan onze werkplekken.”

Dit zijn de overtuigingen van Gitte Andersen, Hoofd Kantoormanagement & Design van het Deens/Noorse bedrijf Signal, dat zich richt op het ontwikkelen van fysieke ruimte.

Als expert op het gebied van werkplekmanagement en design met jaren ervaring in het optimaliseren van werkplekken en het promoten van efficiency en productiviteit, is ze van mening dat moderne kantoren meer moeten doen dan alleen het vervullen van de basale fysieke behoeften. Kantoorruimtes worden steeds meer verlengstukken van onze identiteit.

Wow-factor

“Een recent onderzoek uit de VS toont aan dat 70 procent van de veelbesproken Millennials – de jonge generatie geboren tussen 1980 en 2000 – fraai kantoordesign belangrijker vindt dan een goed salaris.”

“Vergelijkbare cijfers vertellen ons dat 6 uit 10 werknemers een inspirerende werkomgeving als belangrijkste voorwaarde die efficient en optimaal werken mogelijk maakt. Het design van een kantoorruimte heeft een direct effect op onze prestatie,” stelt Gitte Andersen.

“We willen allemaal de ´wow-factor´ voelen wanneer we ´s morgen op ons werken aankomen. Iedereen kent wel dat gevoel dat je een ruimte binnenloopt waar je het prettig vind om te zijn. Maar iedereen kent ook wel het gevoel van een ruimte waaruit je het liefst gillend wilt wegrennen.”

Beide uitersten komen vaak voor in moderne werkruimtes met modern design – dus wat maakt eigenlijk het verschil?

“Het antwoord is: de mensen en de esthetische aspecten van de ruimtes. En ook het feit dat de ruimtes ondersteunend zijn voor de processen die we dagelijks doorlopen”, zegt Gitte Andersen.

De paradox van verandering

Ondanks dat de voordelen van een inspirerende werkplek steeds meer bekend worden, lopen bedrijven vaak tegen de lamp als ze hun werkruimtes willen aanpakken.

“Wanneer werknemers lucht krijgen van dit soort initiatieven, is er vaak sprake van lichte weerstand. Ondanks dat werknemers zelf vaak genoeg ruimte voor verbetering zien, hechten ze toch vaak een zekere waarde aan hun ‘vertrouwde’ omgeving, wat voortkomt uit een instinctief verlangen naar zekerheid.”

“Aan de andere kant vergeten managers soms het belang van informele ruimtes waar het mogelijk is om collega’s te ontmoeten en op een informele manier samen te werken. Juist hiermee verlaag je het verlies van kostbare tijd die je vaak kwijt bent aan vergaderingen en formeel overleg.”

“Deze informele ruimtes kunnen helpen met het ontwikkelen van een sterke bedrijfscultuur, omdat collega’s hier op een meer relaxte manier met elkaar kunnen omgaan. Denk hierbij aan café designs, waar spontane vergaderingen en verrassende samenwerkingen kunnen ontstaan,” stelt Gitte Andersen.

Netwerkruimtes

Andersen benadrukt dat kantoorruimtedesign allereerst draait om het vaststellen van de behoeften van bedrijven voordat de werkelijke fysieke ontwerpen gemaakt worden.

“Het management dient duidelijk te zijn waar voor het bedrijf de kansen liggen om succes te behalen en wat dit vraagt van haar werknemers. Pas daarna kun je kijken naar wat voor soort ruimtes er nodig zijn die het gewenste gedrag stimuleren en aantrekkelijk maken. Op deze manier behandel je ruimte als een strategische tool die hogere prestaties mogelijk maakt.”

“Het is absoluut van belang dat je werknemers in dit proces betrekt, aangezien zij het uiteindelijke werk moeten doen en een groot deel van hun tijd in deze ruimtes verblijven.”

“Het belangrijkste is het creëren van netwerkruimtes waar mensen elkaar kunnen vinden. Hoe worden mensen gestimuleerd om samen te sparren en kennis te delen, en welke mogelijkheden zijn er om van elkaar te profiteren?” Dit zijn volgens Gitte Andersen de vragen waar we ons mee bezig dienen te houden.